Menu
Od zawsze chciałem pracować z kamerą w telewizji albo w kinematografii. Pociągały mnie zarówno dokumentalne produkcje, jakie możemy obejrzeć na kanałach Discovery, jak i efektowne hollywoodzkie produkcje z Warner Bros Inc. Nie wiedziałem jaka szkoła mogłaby mnie przygotować do takiej pracy, więc skończyłem fizykę, a kariera zawodowa toczyła się niezależnie od ścieżki edukacyjnej.
Zacząłem od pracy wakacyjnej w telewizji kablowej w niewielkiej rodzinnej miejscowości. Następnie terenowy oddział TVP. Później regionalny oddział – jeden z największych w Polsce. Gdy rozpocząłem pracę w grupie TVN nie przypuszczałem, że Discovery i Warner Bros same po mnie przyjdą.
Przez ponad 20 lat pracy miałem okazję robić zdjęcia w przeróżnych okolicznościach i warunkach. Od głębokich kopalni węgla kamiennego na Górnym Śląsku po otwartą rampę samolotu na wysokości 3 km nad naszym półwyspem helskim. Od ukraińskich miasteczek po kolumbijską Bogotę. Nagrywałem bezdomnych i milionerów. Ofiary w szpitalach i katów w więzieniach. Statystycznych Kowalskich, polityków, papieża, prezydentów, celebrytów i sportowców.
Poza reportażami i relacjami wydarzeń pracowałem na planach programów typu reality. Najbardziej wymagające zdjęcia były dla mnie podczas kręcenia “Wyburzaczy” oraz “Ameryki Express”. Jednocześnie były to niezapomniane momenty. Ale moja przygoda wciąż trwa.
Jednocześnie zawsze towarzyszyło mi pytanie “po co?”. Odpowiadając na nie, stawiając przed sobą cel produkcji wideo, możemy zaplanować odpowiednie środki, by przekaz był jak najefektywniejszy. Tuż obok pracy za kamerą i ze światłem, szukanie odpowiednich metod, by użyć ich do opowiedzenia konkretnej historii, jest moją pasją. Da się to wszystko zamknąć w modnym zwrocie – video content marketing.
Pracuję w kilku miejscach, w różnych rolach. Trudno więc streścić jak wygląda moja zawodowa doba. Na potrzeby Talent Network próbuję przybliżyć dzień pracy w redakcji newsowej, life – stylowej i na planie programu typu “reality”.
W newsach praca zaczyna się tak na prawdę wieczorem dzień wcześniej. Często wiadomo już jakie zamówienia z poszczególnych redakcji będą do zrealizowania w ciągu następnego dnia. Zapoznanie się z takim rozkładem jazdy pozwala ograniczyć wpadki typu – nieodpowiednie ubranie do miejsca zdjęć, czy brak drugiego śniadania w kieszeni. Piszę “ograniczyć”, bo całkowicie nie da się takich rzeczy wyeliminować w redakcji newsowej. Zdarzało się przyjść do pracy, tylko po to by zaraz wracać do domu po paszport.
Praca w telewizji składa się z dwóch stanów. Czekanie i akcja. Trochę jak w straży pożarnej. Akcja może trwać kilkanaście godzin (piszę o jednej zmianie) bez możliwości przerwy, dlatego posiadanie przy sobie kanapki może uratować życie i dobre relacje w zespole.
Dużo czasu spędza się w samochodzie. Operatorzy kamer mogą pochwalić się doskonałą znajomością topografii miast ze swojego obszaru działania.
Po dotarciu na miejsce zdjęć. Przystępujemy do działania. W zależności od określonych potrzeb nagrywamy wypowiedzi (tak zwane “setki”) i robimy dodatkowe zdjęcia nagrywanych osób i miejsca (tak zwane “przebitki”). W newsach najważniejsza jest dzisiaj (pewnie to się wkrótce zmieni) prędkość, więc często wysyłamy materiał z miejsca nagrania. Zanim wrócimy do redakcji. Kiedyś potrzebny był do tego wóz satelitarny, dziś wystarczy niewielkie urządzenie.
Gdy pracuję dla redakcji life-stylowej, poświęcamy więcej czasu na zdjęcia. Do wypowiedzi ustawiam światła. Często reżyseruję nagrywane osoby. Ważne jest by “przebitki” były na temat, a nie przypadkowe. Czasami jeden materiał realizujemy 2 lub 3 dni zdjęciowe. Nocleg poza domem to w zasadzie norma.
Na planach do programów typu “reality” praca zaczyna się bardzo wcześnie rano i kończy późno wieczorem. Sporo czasu to czekanie na poszczególne piony produkcyjne takie jak światło czy dźwięk. Reżyser i producenci często wykorzystują ten czas do omówienia nadchodzących scen. Gdy przystępujemy do kręcenia praca nie jest już zazwyczaj przerywana. Na tym polega reality. Reżyser pilnuje planów, które filmują poszczególni operatorzy. Tutaj kluczowa jest dyskretna komunikacja pomiędzy członkami ekipy.
Podczas realizacji warsztatów, dzień wygląda zupełnie inaczej. Przygotowany wcześniej i skrojony dla konkretnego klienta program, staram się przedstawić w trakcie zajęć. Jest to trudne, bo informacji niezbędnych do rozpoczęcia własnych działań jest bardzo dużo. Zarówno tych technicznych jak i wskazówek.
Z kompetencji twardych potrzebujesz zdobyć wiedzę na poziomie technikum fotograficznego. Z zastrzeżeniem, że chcesz się dalej rozwijać. Im szybciej wylądujesz na stażu tym lepiej dla Ciebie. Tylko podglądając życie w redakcji i na planie jesteś w stanie zdobyć wiedzę na poziomie niezbędnego minimum do rozpoczęcia własnej ścieżki zawodowej.
Zapomnij o tym, że ukończenie jakiejś szkoły jest w stanie przygotować Cię do pracy w zawodzie operatora kamery telewizyjnej. Jeśli taką szkołę kończysz, to musisz być świadom, że w telewizji zderzysz się z rzeczywistością. Przygotuj się, więc na ciągłe uczenie się i doskonalenie warsztatu.
Telewizja to gra zespołowa i chociaż rozliczany jesteś za “dowiezienie swojego” musisz uświadomić sobie, że pracujesz także na wynik całej drużyny. Trochę jak w sporcie.
Zacznij rozwijać się z nami i zyskaj przewagę na rynku pracy – za darmo!
Pomóż innym postawić pierwsze kroki na drodze kariery
